Amanece

Hoxe madruguei e facía sol; supoño que xa por iso era un bó día para empezarmo-lo blog.

Agora xa é noitiña e toda a forza vaiseme coa luz que xa non está; leo na Internet de xentes achegadas que andan/andiveron/andarán presos por alí e por alá; por unha pelexa en Cracovia ou por unha mala castanha (búscadesvos a vida, a min non me apetece linkear)...que cousas, que preto.
E eu aquí, que non sei para onde mirar...e tampouco me sae berrar...de momento.


Dona Berta, cecais non dou arrincado co traballo de fin de carreira, pero choro todas as noites vendo este buraco negro.