Scargots

Coñecinte baixo unha luz verde,
tan verde
que as lámpadas parecíanme embaloradas,
unha rocha comida pola erba.

E había caracois trepando polas paredes,
ollando curiosos canda nós,
escapando da auga que nos chegaba ós xeonllos,
e na que eu pensaba que había lampreas.

Por iso boteime a chorar,
e abrázachesme.
Dicíasme que non pasaba nada
que era normal, bo que nadarán por alí,
natural.

Sorrías pero tremabas,
e o que te daba medo era que terme así,
preto
Tranquilo... eu pensei que o que tiñas era frío

Farta estou dos meus insomnios, pardiez!!