29.3.10

We can be heroes....


Seica non é estrictamente republicana a historia dos EUA.
Lin en Sandman e comprobei(?) na Wiki a historia de Joshua A. Norton, primer e último gran Emperador dos USA e Protector de México. Norton fixera a sua autoproclama pública nunha Carta ao Director que un Director cachondo aceptou publicar nun xornal de San Francisco, e comezou o seu reinado de bos consellos emitindo moeda propia que a xente aceptou canxear. A Raiña Victoria aceptou tamén as súas cartas de amor.


Polo visto, Norton debeu ser amigo cercano de Mark Twain, que a verdade é un tipo que me cae ben, e semella que foi el quen redactou o epitafio que celebraría a morte de Bummer, un dos cans escolta do Ilmo. Emperador.

Á morte de Norton, outro Director cachondo publicaba  unha necrolóxica en memoria do Emperador dictando que este

"nunca matara a ningúen, non lle roubara  a ninguén nin se apoderara da patria de ninguén. A maioría dos seus colegas non poderían dicir o mesmo"

Corría o ano 1880 e un eclipse de sol puña ese día punto e final a  21 anos de (auto)goberno e reinado.  A súa tumba é hoxe lugar de peregrinación na cidade nas flores no pelo.


Bonito pensar que nada impide a un ser humán SER cando hai vontade firme de tal, e que as realidades  están supeditadas ás percepcións de cada quen e non ao revés.
Eu, as veces, transmútome en Raiña de Saba ^_^

28.3.10

I think it's time to say goodbye


Dame igual que hoxe me arrepinta dos meus dias de terra ocre e paredes encaladas
Que cinco días de estepa destrozaran nervios e esperanzas
que me vexa obligada a renunciar a soños.
Gusano de area, non podes devoralo todo
Nin me retracto das miñas notas
nin dos saltos espiados no teu tellado.
Nesta torre de marfil me quedo
venerando o teu cadaver putrefacto
até que os meu cabelos barran este xélido chan de pedra.

Hei de persistir en nigromante,
conxurandos os demonios da tua lembranza
Á volta,non haberá  máis que unha estatua de cinza azul
reflexo difuso dun tempo de gloria
unha tea altiva, que non volverá alumear máis.
Pero esta torre de marfil, gusano
esta torre de marfil non cae.

Nin Doppelgänger nin Némesis
Hai cousas que só son responsabilidade miña.

26.3.10

He took all off my sins...



...and we wrote a pocket novel called "The state that I am in".


(Das voltas do Karma e do apropiado das cancións)

23.3.10

O que sinto son as carencias

Deixar escorregar a auga quente baixando a curva das miñas costas
é o mellor placebo que atopei para substituir(te)

*Editado o 30/3/10

8.3.10

Xa sabía eu......

.....que este non é tempo de ideoloxías.


O meu leva un ritmo particular, quen non o siga non acadará a ver. Pero é unha carreira á que non volverei renunciar.


" Inventei que Derain me escribía...Como (...) non se dignou a responder, decidin escribirme asinando Derain" (Bartleby e Compaña)

4.3.10

MOTH

 

No profundo da caverna 
non hai arañeira que non tente atravesar
esta polilla que danza

Bater de alas e fuxir, 
os sons que fican xordos
repugnan aos artrópodos



2.3.10

OMG


Desde o fondo dun burato negro
de repente esixes que debo ser quen soñei ser,
e escribir e narrarme en pasos
porque nas letras vivimos mil anos
e de letras nos alimentamos dez mil

Soñei con que foras coma baixo os meus puntos
tantas veces
que non hai simbolo que me ampare
neste labirinto de cifras que agochas.

Tremendo por destruir unha calma que atopei mergullada no máis escuro das miñas sabanas
Que ten forma de cobra, esfinxe, medio saltamontes e incluso árbore de outono.

Coma furacán, fuxen verbas por todas partes
manan do peito e escorregan polo ventre, perdense na cara escura das pernas
e tocan fondo, descanso,erba mollada..

Hoxe non podes ser mais que un segredo
que declara defunta unha respiración alterna sobre cinzas
alumeada de azuis e sedas.
No devir morno de existencias que unha vez forons aspiracións
hoxe son conformadas pola satisfaccion de non terse degrado tanto tanto tanto

Ainda non son quen de atopar
as configuracións dun eu borroso
Quedame desculpar
cruzar os dedos para que sexas;
e que todo caia coma un castelo de naipes

Reencontrarte desde a liberdade de ser eu
sen vestido algun
mais que o da memoria non narrada
que por non ser nomeada non existe
e anos de fume perdendo azul sobre os meus beizos